op de helft.....

Daar ben ik weer, terug van weggeweest. Mijn laatst blog is een maand geleden geschreven dus ik heb weer een hoop te vertellen! Afgelopen tijd is het best een drukke tijd geweest! ’s Avonds zag mijn bedje er al vroeg aanlokkend uit. Ik merk dat het werk hier wel echt energie kost. Gelukkig krijg ik er op heel veel momenten ook juist weer energie van. Helemaal als ik kinderen hier zie genieten van de kleine dingen. Ik ben blij dat ik deze maanden deel kan uit maken van hun leventjes.

Ik zit nu al op de helft van mijn tijd hier! De tijd vliegt! Ik vind het best een beetje eng dat ik over 2 maandjes al weg moet. Ik wil helemaal nog geen afscheid nemen van de kinderen, het werk en het mooi Zuid-Afrika. Natuurlijk kijk ik ook wel weer uit naar het knuffelen van mijn neefjes en nichtje en naar het zien van mijn familie. Toch ben ik wel blij dat ik nog 2 maandjes mag genieten hier!

De afgelopen tijd hebben we afscheid genomen van 2 zusjes die ik bij playtime had. Ik vond het lastig om ze te zien gaan maar was ook blij voor hen dat zij een nieuwe start kunnen maken in een nieuw thuis. Op goeie hoop en tijdens playtime heb ik ze wel echt gemist. Het waren 2 vrolijke, grappige meisjes! We hebben ook weer nieuwe kinderen op goeie hoop gekregen. Ik heb wel gemerkt dat het een hele uitdaging is om deze kinderen te laten wennen hier. Als je die verwarrende koppies dan ziet krijg je wel echt tranen in je ogen. Het is toch heel wat, vanuit een vertrouwde omgeving ineens tussen andere gebroken kinderen je plekje zien te vinden! Ik heb ook echt wel respect gekregen voor de aunties (social workers) beneden die voor de kinderen zorgen. Op hun manier proberen ze voor de kinderen een veilige plek te creëren. Dit gaat soms echt wel anders dan wij in Nederland gewend zijn, maar vanuit de cultuur hier geeft het de kinderen wel een vertrouwd gevoel.

Bij playtime is het de laatste tijd best pittig. Er zijn nieuwe kinderen bijgekomen en kinderen weggegaan en de groep is wat veranderd. De kinderen zijn snel erg druk en luisteren vaak erg slecht. Soms ben je de hele dag politieagentje aan het spelen. Na een ochtendje ben ik dan ook best moe. ;) De kinderen hier kunnen soms echt onbeschoft zijn en lachen je soms ook gewoon uit als je ze terecht stelt. Je merkt dat ze geen of een andere opvoeding hebben gehad en dat het toch echt crisiskinderen zijn. Het is soms lastig om hierdoor heen te kijken maar gelukkig zijn er tijdens playtime ook nog leuke momenten waarop de kinderen echt weer schatjes zijn!

Sinds een paar weken hebben we op goeie hoop ook een taxidriver. Er is speciaal een grote taxibus aangeschaft zodat deze driver de kinderen elke dag naar school kan brengen. Eerst moesten wij als vrijwilligers rijden, dat zorgde voor een heel druk programma waardoor er minder tijd was voor andere dingen. Nu de driver er is hebben we veel meer tijd voor het voorbereiden van playtime en homescholing en huiswerkbegeleiding. Dat is erg fijn. De kinderen vinden het ook erg leuk om elke dag met de grote bus mee te gaan. We zijn pas met de kinderen van playtime ook een stukje mee geweest met de bus, de kinderen vonden het een geweldig uitje!

Ik heb de afgelopen tijd weer veel leuke dingen gedaan op mijn vrije dagen. Op een zaterdag heb ik met een paar van de andere vrijwilligers een townshiptour gedaan. Bij deze tour ga je met een gids door een krottenwijk om een beeld te krijgen van hoe de mensen daar leven. Ik was erg benieuwd naar de krottenwijken omdat veel kinderen van goeie hoop daar vandaan komen en omdat we er vaak doorheen rijden. Ik vond het een bijzondere tour. De gids die ons meenam kwam zelf uit de wijk en gaf ons echt een goed beeld van hoe mensen daar leven. We hebben verschillende huisjes mogen bekijken en mensen mogen ontmoeten. Van echte golfplaten huisjes naar ‘appartementjes’ die de overheid heeft gebouwd maar waar alsnog 3 gezinnen in een ruimte van 4 bij 4 samen leven. Echt bizar hoe gezinnen niet eens een plekje voor zichzelf hebben. Toch had ik daar echt niet alleen maar het gevoel van medelijden. De gids vertelde namelijk ook dat de mensen echt als een community samen leven. Ze helpen elkaar en kijken naar elkaar om. Dat merkte ik ook echt. Je voelde een soort verbondenheid tussen de mensen daar. We spraken ook een man die zelf een huisje van afval had gemaakt. Het was een erg mooi huisje en hij was er ook heel trots op. Ondanks wat deze man heeft meegemaakt leek hij echt gelukkig. De tour heeft echt mijn ogen open gedaan over krottenwijken. Toch blijft de manier waarop mensen moeten leven in een krottenwijk in mijn ogen niet zoals het hoort, maar ik ben bang dat in dit leven mensen altijd zo zullen blijven leven. Ik ben wel blij dat ik nu een reëler beeld heb van krottenwijken en het leven daar.

We zijn ook op de tafelberg geweest met zonsondergang. Dat was echt super mooi! We gingen rond 4 uur omhoog met de kabelbaan en hebben eerst heel erg genoten van het uitzicht. Vanaf de tafelberg kijk je aan de ene kant over Kaapstad en aan de andere kant over de oceaan. Beide kanten zijn echt schitterend. We hebben toen lekker gepicknickt op een kleedje terwijl we aan het wachten waren totdat de zon onder zou gaan. Toen de zon eindelijk onderging hebben we daar heerlijk van genoten! Het was heel mooi om dat vanaf de tafelberg te zien!

De tante van één van de vrijwilligers hier kwam voor 4 weken naar goeie hoop om mee te kijken en te werken. Het was erg gezellig om haar erbij te hebben en we hebben een leuke tijd gehad. Zij kwam ook met het idee om op een zaterdagochtend heel vroeg naar Grabouw (een plekje hier vlakbij) te rijden om daar op het uitkijkpunt te ontbijten bij zonsopgang. In alle vroegte vertrokken we dus naar dit plekje om daar te kijken naar een hele mooie zonsopgang en heerlijk te ontbijten met een uitgebreid ontbijt. Na dit ontbijt zijn we naar boulders beach gegaan, een strand waar je pinguïns kunt spotten. Het waren veel schattige pinguïns maar je kon ze vooral vanuit de verte zien dus dat was erg jammer. Daarna zijn we doorgereden naar cape point. Dat is echt een toeristische trekpleister maar eigenlijk stelt het weinig voor. Ik vond het echt tegenvallen. De omgeving was echt wel mooi maar de meeste mensen kwamen daar alleen om met een bordje van cape point op de foto te gaan. ;) Ik heb wel gemerkt dat veel toeristische trekpleisters wel mooi zijn maar dat juist de plekken die niet zo bekend zijn erg mooi zijn! Dat is het fijne van hier 4 maanden zitten. Dan kun je die plekjes ontdekken.

We zijn pas op een vrije dag ook naar een kloof geweest waar 22 watervallen waren. We moesten hier een heel stuk voor klimmen maar het was erg mooi! Na een stukje klimmen kwam je elke keer een open stukje tegen waar een mooie waterval was. Er zijn deze dag een hele hoop mooie foto’s gemaakt. ;)

Vorige week ben ik met meisje van goeie hoop naar het ziekenhuis geweest. Dit meisje heeft HIV en moest voor controle en nieuwe medicijnen naar het ziekenhuis. Ik was erg benieuwd hoe dat er hier aan toe gaat dus ik ging samen met haar. We moesten er al om 7 uur zijn om er zeker van te zijn dat je een beetje op tijd wordt geholpen. Het wat eerst al een hele klus om de goede wachtkamer te vinden waar we moesten zijn. Toen we het hadden gevonden trokken we een nummer en namen we plaats tussen 50 andere mensen zonder te weten hoe lang het allemaal zou duren. Ik had een hele rugtas vol met tijdverdrijf en eten. In de eerste wachtkamer hebben we ongeveer 2 en half uur gezeten. Ondertussen werden we af en toe geroepen om onze afspraken kaart in te leveren, weer terug te krijgen en om gewogen te worden. (Alleen het kind dan natuurlijk! ;) Tijdens het wachten hield een verpleegster een praatje over HIV en hoe de omgeving van de mensen daar mee om kan gaan. Ik besefte me toen dat alle mensen in de wachtkamer HIV hadden en het voor hun nog steeds lastig is omdat mensen om hen heen dit zien als een bedreiging. Dat vond ik best een heftig idee. Na 2 en half uur wachten riep de dokter ons en konden we met 5 anderen meelopen naar haar kantoor. Daar moesten we weer wachten omdat om de beurt de mensen geholpen werden die meeliepen. We hebben bij het kantoor ongeveer een half uur gewacht. Toen de dokter ons riep stonden we na hooguit 10 minuten weer buiten en kregen we het papieren dossier van het kind mee. Ja, ze werken hier nog steeds met papieren dossiers! De dokter vertelde dat we nog langs de OT moesten, een soort kinderarts die de ontwikkeling van het kind in kaart brengt. Gelukkig konden we daar gelijk terecht en konden we na 15 minuten ons dossier inleveren bij de apotheek om daar te wachten op de medicatie. In de wachtkamer daar hebben we zeker nog ander half uur gewacht. We hebben toen wel het broertje van het meisje waarmee ik was gezien. Dat broertje is 8 maanden en woont in een ander kinderhuis. Hij moest naar dezelfde dokter en zo kwamen we hem tegen in de wachtkamer. Het was erg mooi om te zien hoe ze op elkaar reageerde. Toen ik dat zag vond ik het wel moeilijk om te bedenken dat zij als broer en zus gescheiden uit huis zijn gehaald. Na een tijdje knuffelen en spelen met elkaar werd eindelijk de naam van het meisje omgeroepen en konden we met een volle tas met medicatie weer terug naar goeie hoop. Ik vond het een hele ervaring zo in een ziekenhuis in Zuid-Afrika. Ik ben nu toch wel blij dat het in Nederland allemaal ‘net’ iets anders gaat!

In ons team is er de afgelopen tijd wel weer wat veranderd. De tante van een vrijwilliger hier heeft dus 4 weken meegedraaid en na die 4 weken ging zij samen met Eline, de vrijwilliger weer naar huis. Het was zo gek om afscheid van ze te nemen. Met Eline heb ik nu 2 maanden samen gewerkt en haar tante was een hele gezellige toevoeging aan ons team. Ineens waren zij allebei weg en ik heb ze best gemist! We moesten onze draai weer even vinden maar met z’n 5en loopt het nu ook helemaal goed. Met de andere vrijwilligers kan ik soms lekker gek doen maar soms ook lekker saggerijnen, dat geeft wel aan dat ik me echt op me gemak voel bij ze!

Over anderhalve week ga ik samen met 2 andere vrijwilligers 9 dagen op vakantie. We gaan de gardenroute doen. Dat is een route langs mooie plekken waar veel leuke dingen te doen zijn onderweg zoals een olifantenpark en een mooi tropisch park. Ik heb er heel veel zin in en kijk er enorm naar uit! Ik ben er eerlijk gezegd ook al wel een beetje aan toe. Even lekker een paar dagen geen kinderen om je heen en echt tijd voor jezelf. Na mijn vakantie zal ik weer een nieuwe blog plaatsen om te laten weten hoe het was. Tot dan!

Ps. Bedankt voor jullie reacties op mijn blog. Leuk om te zien dat jullie meelezen!